Ο Γιωρίκας ασό χωρίον πάει σην πολ. Εμπέν απές σ’ έναν λεωφορείον και ελέπ έναν άνθρωπον να δεκνίζ έναν χαρτίν σον εισπράκτοραν και να λέατον «ελευθέρας» και να μην πλερών. Εσκέφτεν ο Γιωρίκας να φερ κι ατός έναν χαρτίν ασό χωρίονατ για να μην πλερών εισιτήριον. Επήρεν μαζίατ το στεφανοχάρτ. Εσέβεν απές σο λεωφορείον και ο εισπράκτορας ψαλαφάτον το εισιτήριον.

Ο Γιωρίκας λέει «ελευθέρας» και δεκνίζ το στεφανοχάρτ σον εισπράκτοραν.

Ο εισπράκτορας τερεί το στεφανοχάρτ και λέατον:

— Με τατό το στεφανοχάρτ επορείς να καβαλκέφς δωρεάν την γαρήσ, αλλά όχι και το λεωφορείον!

Ίνας ερούξεν σην θάλασσαν και τσαήζ:

— Βοήθειαν! Βοήθειαν!

Ο Γιωρίκας περάν στεκ και τερείατον και λέατον:

— Λυπούμαισε, αλλά κι πρεπ να σώνωσε εγώ, γιατί επήρα οπέρτς το μετάλλιον διάσωσης φουρκισμένων. Οφέτος ας παίρετο ίνας άλλος!

Ο Γιωρίκας εν κυνηγός και λέατον η γαρήατ:

— Νέπε κι εντρέπουστουν να σκοτώνετε τα πουλία τη Θεού; Εγώ σ’ όλον τη ζωήμ κι εσκότωσα ουτ έναν πουλόπον, λέει ατέ.

— Ουτ εγώ, λέατην ο άντρασατς.

Ο Γιωρίκας επήεν σ’ έναν ξενοδοχείον με την γαρήνατ και επέμνεν τρία βράδας. Έρθεν η ώρα να φεύνε και ψαλαφούν ασόν ξενοδόχον την λογαρίαν.
— Τρία χιλιάρικα για το δωμάτιον που εκοιμέθετε, δακόσαι φράγκα για το μπάνιον που επήκετε.
— Μα εμείς κι επήκαμε μπάνιον, λέατον ο Γιωρίκας
— Εκέκα έτον το μπάνιον ας επήνετε. Άλλα δακόσαι φράγκα για τα βόλτας που επήκετε απές σο κεπήν.
— Μα εμείς κι επίμαμε βόλτας απές σο κεπήν!
— Εκέκα έτον το κεπήν ας επήνετε, λέατον ο ξενοδόχον.
Ούλαι αντάμαν εφτάνε τρία χιλιάδες τετρακόσα φράγκα.
— Να εγάλτς σίλαι, λέατον ο Γιωρίκας, γιατί εσέγκες σερ την γαρήμ.
— Πότε εγώ εσέγκα σερ την γαρήσ; Λέατον ο ξενοδόχον.
— Εκέκα έτον, λέατον ο Γιωρίκας, ας εβάλνεσατην σερ!

— Τον πρώτον άντραμ επήρατον για τα παράδασατ! Λέει η σέρα. Όνταν επέθανεν επέρα τον δεύτερον ασόν έρωταν.

— Ώστε ατώρα είσαι ευτυχισμέντσα; Λέατην σ Γιωρίκας.

— Όχι ατόσον. Γιατί ο πρώτον άντραμ ο μακαρίτης, επήρεμε ασόν έρωταν, ενώ ο δεύτερον επήρεμε για τα παράδας που εφέκεμε ο πρώτον!...